Image may be NSFW.
Clik here to view.
Een lezer vroeg me:
Mag ik een Netflix-stream opslaan onder de thuiskopieregeling? Dat is toch een legale bron? En mag ik dan de beveiliging kraken, anders krijg ik dit niet voor elkaar.
In de Auteurswet staat (art. 16b en 16c) dat je een kopie mag maken van elk werk dat je te pakken krijgt, behalve (kort gezegd) boeken en standbeelden. Het maakt niet uit of je het koopt of huurt, de enige eis is dat je het uit een legale bron krijgt. Dus ook Spotify-muziek of Netflix-video’s mag je kopiëren voor eigen gebruik. Downloaden uit die legale bron mag dus.
Het is vaak technisch moeilijk of zelfs onmogelijk zonder rare trucs. Dat is een probleem want er is wetgeving tegen het kraken van kopieerbeveiligingen. Die zegt botweg:
Degene, die doeltreffende technische voorzieningen omzeilt en dat weet of redelijkerwijs behoort te weten, handelt onrechtmatig.
Daar is geen woord genuanceerd aan. En het is dan ook een lastige vraag wat er gebeurt als je dat omzeilen doet met het doel een legitiem gebruik (zoals citeren of een thuiskopie) te maken van het werk. Zoals de tekst er ligt, mag het ook dan niet.
Dit onderwerp kwam bij de invoering van dit stukje wet aan de orde. Daarop is vervolgens dit toegevoegd:
Bij algemene maatregel van bestuur kunnen regelen worden vastgesteld die de maker of zijn rechtverkrijgenden er toe verplichten aan de gebruiker van een werk van letterkunde, wetenschap of kunst voor doeleinden als omschreven in de artikelen 15i , 16 , 16b , 16c , 16h , 16n , 17b en 22 van deze wet de nodige middelen te verschaffen om van deze beperkingen te profiteren, mits de gebruiker rechtmatig toegang tot het door de technische voorziening beschermde werk heeft. Het bepaalde in de voorgaande zin geldt niet ten aanzien van werken die onder contractuele voorwaarden aan gebruikers beschikbaar worden gesteld op een door hen individueel gekozen plaats en tijd.
Een AMvB is een lagere regeling dan een wet, die door de regering mag worden ingevoerd. De wet hoeft zo niet te worden gewijzigd, en de Tweede Kamer hoeft er dan ook niet over te stemmen. Dit is dus een manier om het makkelijker te maken om kleine dingen in een wet te enablen; zeg maar de plugin hooks van de wetgeving.
Hieronder valt het maken van de thuiskopie, dat is immers artikel 16b en 16c van de Auteurswet. Het probleem is dus in principe op te lossen – als het zich al voordoet in die mate dat de ministerraad vindt dat er wat aan gedaan moet worden.
Alleen, niet helemaal, want de laatste zin staat hier in de weg: “werken die onder contractuele voorwaarden aan gebruikers beschikbaar worden gesteld op een door hen individueel gekozen plaats en tijd” gaat over streaming content die op jouw verzoek wordt geleverd, Netflix-afleveringen dus. (Nee Wim, dat je het aanzet en dan in een binge-coma zakt terwijl het doorloopt is nog steeds “door hen gekozen plaats en tijd”). Het is niet de bedoeling dat streaming content wordt opgeslagen, dat botst met het businessmodel van de streamers. En daarom mag er geen thuiskopie van worden gemaakt als er DRM op zit.
Arnoud
Afkomstig van de blog Internetrecht door Arnoud Engelfriet. Koop mijn boek!
